do raju bram...

Zdjęcie powyżej jest robione z okna naszego samochodu. Droga jest moją ulubioną. Oczywiście prowadzi do naszej chaty! Jest urocza o każdej porze roku. Stąd już rzut beretem do Bóbrki. Z prawej strony jest wysoki stok i widać malownicze rozlewiska , zakola rzeki , oraz żeremia bobrów.Gdy zachodzi słońce, jego wieczorna zorza odbija się w szkiełkach rozbitego lustra rzeki. Jest tak, jak napisałam; droga do raju bram!
Tym razem w Kosinie był Jędrek.Sam! Wymienił szklaną płytę w kuchence, podłączył antenę tv. Sprawdził, czy wszystko w porządku i odkrył, że gaz jest źle ustawiony, bo nie zapala się piecyk gazowy. Musi w poniedziałek dzwonić do serwisu, aby przyjechali i ustawili. Sam musiał palić w kominku, aby się wykąpać. Resztę rewelacji przekaże mi po powrocie. Podobno trawnik między chatami jest gęsty jak dywan. Adam dzielnie dba o niego i strzyże, aby wyglądał pięknie.
A propos samochodu. Muszę Wam opowiedzieć o moim małym Remusiu( Reno clio). Biedak ma już swoje na karku. Przeżył, a w zasadzie przejechał już swoje. Odkupiłam go od córki, gdy kupili sobie nowszy samochód. Potrzebny mi do pracy w terenie, bo bez niego ani rusz! Ma swoje lata.
W ubiegłym roku pierwszy raz miałam z nim kłopot, gdy pojechałyśmy z koleżanką do Kazimierza. Był wrzesień, lało jak z cebra i pewnego dnia, gdy wyruszałyśmy sprzed pensjonatu, zaczęło z podsufitki kapać nam na nosy. Próbowałyśmy sztuczki z workami nylonowymi- do kitu! Próbowałyśmy jechać w ten sposób, że Ela trzymała chusteczki higieniczne pod światłem przy podsufitce, a ja kierowałam. To też nie zdało  egzaminu. W końcu wymyśliłyśmy babski sposób. Ela żuła gumę do żucia- sztuk trzy. Potem oblepiłyśmy miejsce, gdzie przymocowana jest antena. Sposób pokazał się skuteczny- wynalazek epokowy!   Wytrzymało i owszem przez całą jesień, zimę, wiosnę, aż  do ubiegłego piątku. Gdy rankiem, po włożeniu wielu wysiłku we fryzurę( wychodzę z założenia, że tylko młoda może trzy razy ruszyć grzebieniem i dobrze wygląda, a taka , jak ja musi się trochę natrudzić, aby efekt był w miarę), siadłam za kierownicę i ruszyłam, nagle znalazłam się pod wodospadem!!! Było późno, więc nie zastanawiając się jechałam dalej. Gdy brałam zakręt w prawo, wodospad kierował się w moją stronę, gdy w lewo, to na prawe siedzenie. Na sądowym parkingu poszukałam wielkiej reklamówki i przykryłam prawe siedzenie. Zrobiłam obwałowania itp. Sama wyglądałam, jak zmokła kura.Około 16-tej wracałam do domu. W reklamówkowej niecce była spora kałuża. Wylałam na drogę, a sama dalej jechałam wśród strug deszczu na zewnątrz i wewnątrz.
Teraz czekam na Jędrka. Może przyjedzie i coś wymyśli, bo podobno ma lać cały przyszły tydzień, a ja muszę jeździć w teren! Biedny Remuś!!!!