Wielkanoc inna niż dotychczas

         Od paru dni jest coraz cieplej. Nasza Wyluzowana staje się coraz bardziej kolorowa. Zakwitła magnolia. Kwiaty ma wielkie, okazałe. Cieszą oczy. Szczątkowa forsycja też obsypała się żółtym kwieciem. Kwitną cebulice, pierwiosnki, zawilce... Na trawniku żółte i kremowe żonkile wystawiły swoje pomarańczowe trąbki w stronę słoneczka, wędrującego po błękitnym niebie, a obok nich stada stokrotek wygrzewają  się na coraz bardziej zielonym trawniku. Wyluzowana stroi się do Wielkanocy. Nasze przygotowania do świąt też rozkręciły się. Jeżdżę na szmacie, szaleję z odkurzaczem, czyszczę okna, trzepię, piorę, myję, glancuję... No bo tak mam. Dla mnie nie byłoby świąt, gdybym nie padała na twarz przez wszystkie wieczory Wielkiego Tygodnia. Tak było, gdy dzieci były małe, tak było przed wszystkimi świętami, kiedy to spodziewałam się dużej ilości gości i okazuje się, że tak mi zostało, gdy w tym roku święta będziemy spędzać tylko we dwójkę. Czasem, gdy wczytuję się w  "facebookowe mądrości " na temat nudnych i tępych  kobiet, które muszą mieć zawsze świetnie wyczyszczone i lśniące mieszkanie, a ponoć te super mądre i inteligentne z fantazją piją czerwone wino na stosie porozrzucanych ciuchów, a nad nimi wiszą firanki pajęczyn , to zastanawiam się kto takie teksty pisze i po co? Nie, żebym  miała jakieś straszne wątpliwości co do mojej  nudziarskiej natury. Być może taka jestem, a może jednak nie, bo  nie mnie oceniać, przecież  zawsze będzie to ocena bardzo subiektywna i zależna od mojego aktualnego nastroju. Natomiast nie przypuszczam abym była  jakoś nadmiernie intelektualnie poszkodowana. Nie cierpię także  na brak zainteresowań i raczej wciąż mam za mało czasu, aby zaspokoić swoje wszystkie potrzeby w zakresie czytania, pisania, malowania. Jednak nie potrafię niczego zrobić, gdy wokół mnie panuje straszny bałagan, nie wspomnę o brudnej podłodze, czy tumanach kurzu osiadłych na sprzętach. No tak właśnie mam i już! Czyste otoczenie jest moim priorytetem!  Ale o tym dosyć.
Przygotowaliśmy się z Jędrusiem do świąt nie tylko od strony zapewnienia sobie jak najlepszych warunków higienicznych ale również kulinarnych. Z początkiem tygodnia szyneczki zostały uwędzone i wysłane wraz z innymi własnoręcznie sporządzonymi wędlinami kurierem do dzieciaków. Na początku tygodnia zrobiliśmy zakupy uzupełniające i przygotowałam ćwikłę, nastawiłam zakwas na biały barszczyk, na chlebek. W Wielki Czwartek rozmroziłam mięso i w Wielki Piątek upiekłam pyszny domowy pasztecik. W sobotę było pieczenie drożdżowej baby, pieczenie mazurka . W tym roku była to pijana śliwka pod chmurką. Pyszności! Sparzyliśmy też szyneczkę i wywar przeznaczyliśmy pod biały barszczyk. Upiekłam chlebek z siemieniem lnianym i pestkami dyni, przygotowałam sałatkę jarzynową. 

 Jędrek przez cały tydzień budował kamienny mur przy górnej bramie wjazdowej. Mieści się ona przed górnym parkingiem. W przyszłości chcemy wysypać ten parking drobnymi kamieniami aby w okresach intensywnych i długich opadów można było parkować samochód bez obawy, że utopi się w błocie. Pod koniec tygodnia zostało mu tylko polewanie muru wodą i wygładzanie zaprawy. Przy budowli spędzał całe dnie.  Wieczorami schodził z wędką nad wodę i starał się coś złapać na haczyk. Niestety bezskutecznie . Przypuszczam, że nawet nie o to chodziło, a bardziej o spacer nad brzegiem zalewu i obcowanie z przyrodą. Za każdym razem po powrocie z wędkowania opowiadał o innych swoich spostrzeżeniach. A to o ptakach, a to o zwierzętach, które dostrzegł na stoku Berda. Przy okazji  zbierał porzucone na stoku śmieci. Posprzątał też  śmiecie w zatoczce autobusowej i zaraz zrobiło się tam inaczej. Miło było tamtędy przechodzić.

 W Wielką Sobotę wczesnym rankiem upiekłam bezy potrzebne do moich chmurek na polewie  mazurka. Wyszły rewelacyjnie. Z zewnątrz były chrupkie i szeleszczące. W środku okazały się miękkie i lekko ciągnące. Można ich używać nie tylko do mazurka ale też do lekkich deserów z sosem owocowym i całymi owocami  lub w wersji dla dorosłych z owocami i polewą ajerkoniakową, czy też z lodami, owocami i ajerkoniakiem.
Pogoda była piękna, więc uruchomiłam nasz taras i popołudniową kawę wypiliśmy na zewnątrz chaty. Przy tarasowym stole odpoczywałam pomiędzy kolejnymi pracami. Baba wielkanocna wyszła puchata, mało słodka więc nadająca się do moich  połączeń z masłem szynką i ćwikłą z chrzanem. Cytrynowa polewa dodała jej trochę słodyczy. Kontynuuję tradycje smakowe mojej babci, mamy, a córka naśladuje mnie i jako jedyna w taki sam sposób uświetnia swój wielkanocny posiłek z drożdżową babką.

W sobotni wieczór zmęczona lecz zadowolona z przygotowań padłam na kanapę i myślałam, że z niej się nie podniosę, taka czułam się zmęczona. Po północy zasnęłam jak kamień. Poranek przywitał nas słońcem . Niedzielne śniadanie było tradycyjne. Pięknie przystrojony stół, dzielenie się jajkiem, życzenia świąteczne ... Brakowało tylko dzieci i wnuków. I na stole w tym roku zabrakło pisanek. Nie dałam rady ich zrobić, a może smutny czas wygonił wenę, w każdym bądź razie za pisanki musiały wystarczyć przepiórcze, nakrapiane jajka. Po śniadanku dzieciaki przysłały filmy. Córka nakręciła swoją rodzinkę przy wielkanocnym stole. Po kolei życzyli nam wesołych świąt. Kornel dodatkowo zapowiedział dziadkowi, że jak już będziemy mogli się spotykać, to urządzą zaległą bitwę na jajka, czyje jajko mocniejsze. Jest to nasza rodzinna wielkanocna tradycja, taka batalia na jajka. W tym roku Jędruś musiał grać sam, bo ja jadam jajka przepiórcze. Na inne, niestety, mam alergię. Kornel musiał walczyć z braćmi i tatą oraz mamą, a pozostał mu najważniejszy przeciwniki- dziadek. Pożegnaliśmy się z rodzinką z Wrocławia, życząc im smacznego śniadania. Z koli synowa nakręciła na filmiku nasze wnuczki, szukające w ogrodzie prezentu od zajączka. Paczek szukali wszyscy; Maja , Jula , pies Tyson i kotka Maszka. Synowa kręciła filmik, a syn z okna pokoju śledził całą akcję i zastanawiał się, kiedy schowane przez niego prezenty zostaną odkryte. Nie powiem , kryjówki były przednie. Jedna w hamaku , a druga pod odwróconym pojemnikiem w pobliskich krzaczkach. Zabawa trwała dosyć długo. Pogoda była słoneczna, temperatura niezła, a więc i bieganie po ogrodzie było przyjemne.

 Zachęceni filmikami i my wyszliśmy do ogrodu.  A później powędrowaliśmy na spacerek wśród drzew. Na skraju sąsiedniej posesji zaczęła kwitnąć tarnina. Po drodze natknęliśmy się na niezapominajki. Ścieżka pomiędzy drzewami była mocno zarośnięta. Widać, że rzadko jest uczęszczana.

 Wróciliśmy na obiad. I do wieczora snuliśmy się po Wyluzowanej. Kawę wypiliśmy na tarasie.
I tak nam minął pierwszy dzień świąt.
Dziś już jest wieczór drugiego dnia. Pogoda zmieniła się, a nawet trochę popadało. Zieleń zintensywniała. Liście na drzewach rozwijają się jak szalone. Przypuszczam, że do jutra będzie nad zalewem będzie zielono.