Burzliwy czas

     

  Och, jaki nastał burzliwy czas. Odkąd przyjechałam z powrotem do Wyluzowanej , to grzmi i leje. Gdy wychodzi słoneczko, oddychamy z ulgą. Jednak nie na długo. Po paru godzinach znowu niebo zaciąga się . Burza przychodzi z wielką pompą, z iluminacjami i fanfarami , do których dołączają werble i bębny. I tak jest codziennie. Dobrze, że przynajmniej temperatura waha się w okolicach dwudziestu stopni, bo przed naszym wyjazdem do miasta było zimno. Wracając do naszego pobytu w naszym miejskim mieszkaniu, to był to czas bardzo pracowity i wypełniony po brzegi wrażeniami. Pojechaliśmy we wtorek i od razu zaczęliśmy od wizyty u lekarza , na badaniach kontrolnych. Później miałam cykl spotkań z przyjaciółkami, wnuczkami, wnukami i dziećmi. Mieszkanie przez kwartał naszej nieobecności zarosło kurzem i wymagało gruntownego sprzątania. Czyściłam, pucowałam, odświeżałam, prałam i glancowałam. Jeszcze w sobotę urządziliśmy okazałego grilla dla całej naszej rodzinki, poodświeżaliśmy nasze bliskie relacje i zabraliśmy się za załatwianie naszych zaległych spraw.  Fryzjer, kosmetyczka, urodziny Julki, zarośnięty ogród... Od rana do późnego wieczora byliśmy zajęci. I nie wiem jakim sposobem okazało się, że to już Boże Ciało. Zakończyliśmy więc nasz pobyt wyjazdem z Julką i Mają na lody do nowej lodziarni do Raciborza. I w sobotę wyruszyliśmy z powrotem do Wyluzowanej. Od dłuższego czasu zastanawiam się, czy wracam do Wyluzowanej, czy wyjeżdżam do Wyluzowanej . Zaskakuje mnie nowa myśl, że wygodniej i naturalniej żyje mi się tu, na wsi. I z prawdziwą przyjemnością jednak tu wracam. Tu czuję się u siebie.